เมื่อแพ้แลไหนใครจักเห็น
ซึมเศร้าเช้าเย็นไม่เห็นหาย
ทนกลืนฝืนใจไม่เว้นวาย
มากมายขื่นขมระทมใจ
แรงรักหักไฉนใจเจ็บ
ปวดเหน็บเจ็บจนหม่นไหม้
อกระกำช้ำชอกเกินบอกใคร
เก็บไว้ในอกอัดจนกลัดหนอง
รักแท้แพ้พ่ายมลายสิ้น
คนหยามประณามหมิ่นให้มัวหมอง
หมดหมู่ผู้คนคิดประคอง
คนแพ้จึงต้องประคองตนฯ
-
ไผ่ พันลำ-
12 ส.ค. 56
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น