ใต้ต้นกระโดน
เอนอิงพิงพักแนบกับโคน
ต้นกระโดนหวนจิตคิดอดีต
เสียงจั๊กจั่นเรไรหริ่งจิ้งหรีด
ดั่งคมมีดกรีดใจให้รำพึง
ณ กระโดนโคนไม้นั้น
เธอกับฉันหยอกเย้าเคล้าคลึง
มอบรักปักใจตราตรึง
คิดคะนึงถึงกระโดนจะกระเด็น
กระท่อมเรียงเขียงนาร้างขนาด
เงาไม่เหลือเชื้อขาดคาดไม่เห็น
ข่าวเลือนลางห่างหายให้ลำเค็ญ
คับแค้นแสนเข็ญไม่เว้นวาย
**ไผ่ พันลำ**
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น