ไกลบ้าน
ห่างเหินเนิ่นนานบ้านฉัน
ด้นดั้นจากดินถิ่นฐาน
ระเหเร่ร่อนซมซาน
ไกลบ้านนานเนาเหงาจังฯ
เพราะจนค่นแค้นแสนเข็ญ
ลำบากยากเย็นเกินยั้ง
จรจากพรากมาละล้าละลัง
ใจหวังยังชีพเลี้ยงชนม์
ห่างเหินเกินใจห้ามหัก
คนรักราร้างห่างหน
จำใจจำจากหน้ามล
สับสนจนใจได้เจอฯ
-ไผ่ พันลำ-
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น