โดดเดี่ยว เดียวดาย หน่ายนัก
พะวง พะวัก เหว่ว้า
เหนื่อยหน่าย วายวุ่น อุรา
สะดุ้ง ตื่นผวา ในภวังค์
จิตประวัติ เหมือนให้ ใจประหวั่น
หุนหัน พลันผุด ดุจสิ้นหวัง
หงอยเหงา เศร้าซึม ละล้าละลัง
บางครา บางครั้ง บางคราว
เคยไหม ใครเป็นเช่นนี้
ยามที่ โดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงา
ดึกดื่น คืนค่อน ว่างเปล่า
หงอยเหงา เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย
*** ไผ่ พันลำ ***
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น