ชาตินี้ มีบุญ มาหนุนน้อย
กำเนิดด้อย น้อยบุญ มาหนุนส่ง
อาภัพนัก รักแท้ แต่ต้องปลง
ไม่ยืนยง คงแต่ช้ำ ด้วยกรรมบัง
คะนึงนึก ตรึกตรา ถึงสาเหตุ
เกิดอาเพท รักกับใคร ให้ผิดหวัง
ไว้ชาติหน้า ถ้ามี ที่จีรัง
จะทำบุญ หลายครั้ง ให้ยั่งยืน
จักได้มี ที่รัก สมัครสมาน
ไม่ซมซาน รักรา ให้ฝ่าฝืน
คอยชาติหน้า ฟ้าใหม่ ได้ชมชื่น
ไม่ต้องฝืน ขื่นขม ระทมใจ
ด้วยชาตินี้ มีกรรม ให้ช้ำนัก
ทุกครั้งรัก หักเห ให้หมองไหม้
หากชาติหน้า ถ้าดี มีเหมือนใคร
พบกันใหม่ ในชาติหน้า เวลาเย็น...
- ไผ่ พันลำ-
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น