คืนรัง
ระหกระเหินระเหเร่ร่อน…
จากจรวังเวียงเลี่ยงหลบ
เผด็จการมารถ่อยร้อยศพ
หลีกหลบสู่ขุนเขาลำเนาไพร
จากจรวังเวียงเลี่ยงหลบ
เผด็จการมารถ่อยร้อยศพ
หลีกหลบสู่ขุนเขาลำเนาไพร
.... ผู้แพ้แลไหนใครเห็น
ลำเค็ญขมขื่นกลืนไว้
ทุกข์ทนเหนื่อยล้ามาไกล
อาศัยไม้บังเป็นรังนอน
...ยอดรัก ยอดขวัญ ฉันมาหา…
ฉันเหนื่อย ฉันล้า ฉันย้อน
คืนเหย้ามาเยือนเรือนนอน
อย่าเคืองอย่าค้อนชิงชัง
...ยอดรัก นานนัก วันนั้น
คืนวัน เฝ้าคอย ความหวัง
วันนี้ กล้ำกลืน คืนรัง
อย่าชิงอย่าชังฉันเลย………..
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น