โดดเดี่ยว เดียวดาย หน่ายนัก
พะวง พะวัก เหว่ว้า
เหนื่อยหน่าย วายวุ่น อุรา
สะดุ้ง ตื่นผวา ในภวังค์
จิตประวัติ เหมือนให้ ใจประหวั่น
หุนหัน พลันผุด ดุจสิ้นหวัง
หงอยเหงา เศร้าซึม ละล้าละลัง
บางคราบางครั้งบางคราว
เคยไหม ใครเป็นเช่นนี้
ยามที่ โดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงา
ดึกดื่นคืนค่อนว่างเปล่า
ยามเหงา เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย
*** ไผ่ พันลำ ***
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น